PLUMEUM Tomentum

PLUMEUM Tomentum

exsculpere conantur nonnulli, ex illo Martialis, l. 14. Epigr. 162. cui tit. Foenum.

Fraudatâ tumeat facilis tibi culcita plamâ,

Non venit ad duros pallida cura toros.

Et Hadr. Iunius tomentum Lingonicum (Leuconicum appellatum ipsi, quasi a candoris praestantia, quae tamen ratio Gronovio non satisfacit, etsi fere ita MS.) apud Plinium, putat esse fartuam plumeam, Nebrissensem sequutus, Et barthius, Adversar. l. 11. c. 18. ait, tam fuisse frequentia Veter. tomenta plumea, ut Plumariorum peculiare nomen esset, qui plumariis operibus conficiendis victitabant. Sed plumes tomenta, ignorata Veteribus; nec Plumarii tomenta stipabant, nec denique plumaria illa opera ex avium fuêre plumis, uti visum. Glossarium, Tomentum κνάφαλον, quod nempe a γναφεῦςι depectebatur. Nempe hoc veniebat nomine fartum, quod ex materia caesa, rasa, tonsa, conficiebatur: qualis nec foeni nec plumae; unde et a tondeo vocis originem Eruditi arcessunt. Hinc lana tonsa, i. e. rasa novissimô sui purgamentô, ut Plin. habet, l. 29. c. 2. tomentum Lingonicum, tonsae arundines, tomentum Circense. Clare Martialis, l. 11. Epigr. 57. v. 9.

Lingonicis agedum tumeat tibi culcita laenis,

Constringatque tuos prupura pexa toros.

Nam quod ille tomentum in generedieit lanam brevem forcipibus desectam aut in poliendo a fullone de pannis rudibus aut interpellatis detractam, quâ infarcirentur culeitae: hoc Lingonicum est, Galliarum in ventum, ut attestatur Plin. l. 34. c. 17. sed hac de replura infra, ubi de Tomento. In l. c. itaque Martialis, primo pro facilis Gronovius fragilis legi iubet, cum detoris in sessis, atque in cumbendo depressis, proprium verbum fit, frangi. Sic ille, l. 2. Epigr. 59. v. 3.

Frange toros, pete vina.

Et alibi, l. 4. Epigr. 8. v. 6.

Imperat exstructos frangere nona toros.

Auson. Epist. 2. v. 15.

Gramineos nunc frango toros: viridesque per herbas

Lubrica substratis vestigiae libro lapillis.

Quomodo etiam scribendum, apud Claudian. in laude Serenae, v. 91.

——— Si placido cessissent lumina somno,

Purprua fulgebat violae fractura cubile

Gramineum, vernatque tori regalis imago.

i. e. praebitura se ad fragendum in cubilis vicem, parata frangi ut cubile, etc. Hinc ergo fragilis culcita, quae facile cedit ac deprimitur. Ut Statius, in Tiburtino Vopisici, l. 1. Sylv. 3. v. 72.

Huc illuc fragili prosternit pectora muscô.

I. e. facili, cedenti, qui frangitur ab illabente et in clinatur. Dein pro pluma, docet legendum mulâ. Quomodo enim fragilem istam culcitam iubeat tumere fraudatâ: verbum namque fraudatâ ulbimô casu accipi lex versûsimperat, nec caesuram hîc agnoscimus. Veram autem hanc lectionem suppeditavit pervetustus membraneus codex Thuanaeus, in quo plane exaratum:

Fraudatâ tumeat fragilis tibi culcita mulâ.

Cum altera illa, pluma, ex praecedentidisticho sitrepetita. Mularum certa cibus foenum. Hesiodus, Ε῎ργ. v. 604.

Χόρτον δ᾿ ἐςκομίςαι, καὶ ςυρφετὸν, ὄφρα τοι εἴη

Βουςὶ καὶ ἡμιόνοιςιν ἐπηετανόν.

Dum ergo in culcitam inditur foenum subtrahitur id mulabus, quae sic videntur pabulô suô privari. Prorsus ita Hortius, l. 1. Sat. 6. v. 124.

———— ———— Ungor olivô

Non quô fraudatis immundus Natta lucernis etc.

Foeneum itaque torum commendat Poeta, qui praecipue fragilis, quia facilime destruitur, nec fractus semel resurgit eoque statim durus est. Quid plumam desideras aut Lingonicum tomentum. Mulâ imô fraudatâ torus tibi fragilis tumeat; (h. e. fragilis torus ex foeno mulae, cuiusalioqui pabulum foret, averso atuqe interverso) duritiem eius hoc certe compensat lucrum, quod eum pallidae curae fugiunt. Seneca, Hippolyto, Actu 2. v. 319.

—— Certior somnus premit

Secura durô membra versantem torô etc.

Vide Gronov. Observation l. 4. c. 22.